2 Years Old!

Oh, I'm such a bad, bad blogger. But here's an event that can't be missed: on the first day of 2012, our little boy turned big. 2 years old that is!
Wishing you all the best year ever!!!

O, ik ben zo'n slechte blogger. Maar nu is er iets dat wel vermeld moet worden: op de eerste dag van 2012 is onze kleine Flyn groot geworden. 2 jaar al!
Ik wens iedereen het beste jaar ooit!!!

Sinterklaas

On Sunday we celebrated "Sinterklaas", who's Birthday officially is at December 5th. It is a typically Dutch and Belgian anniversery of the holy Saint Nicolaas. Children get presents (and most adults too), and we eat spicenuts. I know, it all sounds funny, but you bet my little one loved it!

Afgelopen zondag vierden we Sinterklaas. Flyn was overweldigd door de vele pakjes, waardoor hij amper meekreeg wat er in zat. De volgende dagen heeft hij dat ruimschoots ingehaald!

Wordless Wednesday / Woordeloze Woensdag

Too fast, too slow (te snel, te langzaam)

When I look at the most recent picture I took of Flyn, I see a toddler, a little boy. Not a baby anymore. But my brain doesn't gasp what my eyes see. He's still my baby. When I cuddle him and close my eyes - and ignore the fact that he's a very large one - I still feel a baby in my arms. He's growing up fast, and I want to stop time.
Then there's the teeth-thing. At 21 months and some, Flyn has got only four teeth and some halfway. And overnight all of them start coming through. Which means aches, drules, trouble eating and trouble sleeping. I feel for my big boy with the infant set of teeth.

Als ik naar de meest recente foto kijk die ik van Flyn heb genomen, dan zie ik een peuter, een jongetje. Geen baby. Maar mijn hersenen registreren niet wat mijn ogen zien. Hij is nog steeds mijn baby. Als ik hem tegen me aan houd en mijn ogen dichtdoe - en negeer hoe uit de kluiten gewassen dit 'kleintje' is - voel ik nog steeds een baby in mijn armen. Hij wordt zo snel groot, ik wou dat ik de tijd kon stoppen.
Dan is er het gedoe met de tanden. Met ruim 21 maanden heeft Flyn nog maar vier complete tanden en een paar opkomende stukjes. Maar nu zijn ze ineens allemaal in beweging. Dat betekent pijn, kwijlen, problemen met eten en slapen. Ik heb te doen met mijn grote jongen met zijn babytanden.

We have a new baby in da house ... (Een nieuwe baby in huis ...)

and his name is Ernie. Flyn has discovered he can control Ernie's life, like we as a mum and dad do his. So, he puts Ernie to bed all the time, saying: 'See you later,', as we say to him when he takes his afternoon-nap. Also, this afternoon, Ernie needed a diaper. And since Ernie is a genuine baby now, he also wears a bodysuit that belonged to tiny baby Flyn.
(on pic Ernie is wearing a diaper and a bodysuit)


en zijn naam is Ernie. Nu Flyn doorheeft dat hij voor Ernie beslissingen kan nemen, zoals wij als ouders dat voor hem doen, is hij er maar druk mee. Ernie moet de hele tijd slaapjes doen, 'Tot zo,' zegt Flyn dan, want dat zeggen wij ook als hij 's middags gaat slapen. Het was dan ook niet gek dat Ernie vanmiddag ineens een luier moest hebben. Als een heuse baby kreeg Ernie er een romper van piepkleine Flyn overheen.
(op de foto draagt Ernie een luier met een romper er overheen)

The perks of being a soccermom (Jippie, ik ben een voetbalmoeder)

My son Jesse was never interested in soccer, unlike most boys. That is, until recently. Now, at seventeen, he wants to play soccer. I applaud him for getting exercise and getting outside. But I also get to experience the downsides that I thankfully avoided during his childhood: watching footballmatches early on Saturdays, driving kids around, and yes, washing an entire team's dirty clothes. Have you ever washed white footballshorts? Which have been sliding through wet mud? Well I have. Three times and they're still dirty ...
(pic is my rotating washing machine)

Mijn zoon Jesse had nooit veel met voetbal toen hij klein was. Nu ineens wel. Op zijn zeventiende heeft hij besloten lid te worden van het plaatselijke voetbalteam. Ik ben hartstikke blij dat hij wat beweging krijgt, en dat hij in de gezonde buitenlucht traint. Waar ik minder blij mee ben, zijn de mij tot-nu-toe bespaarde minder leuke kanten van het voetbalmoederschap: in het weekend vroeg langs de lijn staan, pubers rondrijden, en - zucht - de vieze voetbalkleren van een heel team wassen. Heb je ooit witte voetbalbroekjes gewassen? Waarmee de spelers op hun achterste door de modder zijn gegleden? Ik wel. Drie keer, en ze zijn nog niet schoon ...
(zie foto van mijn draaiende wasmachine)